Amateur Televisie Vaassen.                                                                        Door Hans PA7HPH.

Een mooie kreet, maar nu nog waarmaken. Wij, de bouwers van de VZC (Vaassense zelfbouwclub) hebben schoorvoetend de weg op VHF gezet. Onwetend wat ons te wachten staat. Maar goed een mens (amateur) wil ook eens wat anders bouwen dan een Rx voor 80 meter. Wij zijn (na goede voorlichting) begonnen met het kopen van een antenneversterker voor 23 cm. Na van de eerste schrik te zijn bekomen (klein spul) zijn we begonnen met het bouwen van de antenne voor 1240 mhz. Ze waren te koop op de dag van de amateur voor EUR 35,- maar ons kost het slechts EUR 10,- Goed je moet er wel erg precies voor boren en vijlen maar als het goedgekeurd wordt door Eric dan krijg je ook het certificaat fijn-mechnica erbij. (en ik had al zo’n hekel aan bankwerken op de LTS). Op het moment van schrijven is de antenne gereed en het resultaat staat (hoop ik) in het volgend nummer. Het is een 13 elements beam (zie foto's) geworden met eenvoudige spullen uit de bekende bouwmarkt. Als ontvanger gebruiken we een oude analoge ontvanger.na de antenne starten we met de versterker voor 23 cm. Allereerst is lezen van de gebruiksaanwijzing van groot belang. Zeker de montage van de NE 42484 vergt grote aandacht en precicie. Rekening houdend met de statische ontladingen van de spullen/amateur heb ik eerst maar mijn anti statisch matje uit de kast gehaald. De weller hieraan geaard en het polsbandje klaargelegd. Zeker, ik ben geladen, als is het alleen al van de ontstane spanning van het bouwen. Een volgend probleem is de soldeerbout en gebruikte tin dikte. Dit laatste is aanwezig maar waar ik nog achteraan moet is een geschikte punt voor mijn ‘weller”. Wat ik ook direkt moest afleren is het schoonmaken (schuren) van de de print. De sporen van deze versterker hebben hier een funcie. Veel sporen zijn een spoel en als je hieraan gaat schuren zou de impedantie wel eens kunnen veranderen. Al met al moet deze versterker een winst geven van 43 Db. Het toeval wilde dat ik een artikel las uit radio wereld uit April 1929. Reeds toen al was men bezig op VHF gebied wat toen ultra-ultra golflengte heete. Er waren toen al proeven aan de gang op 14 cm. Een kort verslag uit dit artikel “ het domein der ultra-korte golven” Privatdocent Karl Kohl beschreef de breking, interferentie en buiging van zeer korte golven en gebruikte bij deze proven een zeer speciale kortegolf zender, die werkte met een golflengte van 14 cm. Hij gebruikte hierin o.a. een voor dit doel vervaardigde T.K.D. lamp. Het is hem met deze lampzender gelukt zelfs golven van 8 cm op te wekken.

Merkwaardig was het zeer sterke richtingseffect van deze golven. Indien men de antenne van de ontvanger horizontaal aanbracht, dan hoorde men in de luidspreker een duidelijke constante toon. Werd echter de antenne vertikaal opgesteld, dan was dit niet het geval. Wanner men tussen zender en ontvanger een metalen scherm opstelde, dan deden zich ook zeer merkwaardige verschijnselen voor. Werd de ontvanger vlak achter de metalen plaat opgesteld, dan werd geen toon vernomen. Indien men echter de ontvanger in zijdelingse richting achter het scherm opstelde, dan bleek dat de golven door de plaat een buiging kregen en later weer achter de plaat tezamen kwamen. Dit verenigingspunt lag ongeveer zoveel centimeter achter het scherm, als de doorsnede hiervan bedroeg.

Met behulp vn een parabolische spiegel van 20 cm doorsnede, die achter de zeder werd opgesteld, en in combinatie met een tweede spiegel van dezelfde afmeting, op ongeveer zeven meter afstand opgesteld, kon men het richteffect van deze golven, geheel willekeurig regelen.

Tevens bleek, dat de energie, die de zender uitstraalde, in een zeer smalle bundel verzameld is. Schoof men namelijk de ontvanger uit de straling, door het brandpunt van de spiegel opgewekt, dan was de ontvangst ogenblikkelijk verdwenen.

Dus al zo’n 74 jaar geleden was men al bezig met onderzoek op deze frequentie. Opvallend is dat toen al het sterke richteffect en bundeling werd aangetoond. Ook toen al “ontdekte” men het magnetron effect.

  Men bestudeerde de wamteinvloed, die deze korte golven kunnen uitoefenen. De warmteontwikkeling tussen de platen van
  de  grote condensator, in de trillingskring van een sterke zender met een golflengte van 14 cm geschakeld, was zo groot dat
  een reageerbuisje leidingwater van 33 graden celsius tot koken gebracht kon worden. Bacterien die binnen de condensator
  gebracht werden, stierven in korte tijd. Zelfs tubercelbacillen, die zeer  hoge temperaturen verdragen kunnen, vielen als
  slachtoffers.

Van nog niet te schatten betekenis kunnen de zeer korte golven op medisch gebied zijn. Voor welke toepassingen de radiotechniek nog met de medisch wetenschap zal samengaan, kan dan ook niemand voorspellen.

Het menselijk zenuwgestel is bijzonder gevoelig voor de zeer korte golven. Dr. Schliephacker leed, nadat hij enige tijd met deze golven geexperimenteerd had, aan hinderlijke bloedaandrang naar het hoofd. Hij kamte met neerslachtigheid en zwaarmoedigheid. Pas nadat hij zijn experiment enige tijd gestaakt had, werd hem de ware oorzaak duidelijk.

Uit experimenten, die hij op zijn medewerkers toepaste, bleek dat de inwerking van de korte golven op het zenuwstelsel afhangt van de gebezigde golflengte, die voor verschillende personen uiteen loopt. De verschillen bedragen echter slechts enkele centimeters. 

Uit bovenstaande blijkt dat men al zeer ver was met de ondekking en eigenschappen van deze golflengte.