De eerste Pool-zender                                                                                                               door Hans PA7HPH

Dat er vroeger al radio expedities waren vond ik in "Radio Wereld" van Maart 1929.

Ik heb de taal van die tijd ook zo gelaten anders doet het afbreuk van het artikel.

Een van de eersten, die op zijn pooltocht een zender meevoerde was Captain Donald B. Mac millian, die in juni 1923 met zijn schoener, de “ Bowdoin”, den grooten tocht naar “the top of the world” aanving. Zijn zender werkte op een golflengte van ongeveer 200 meter. Met een energie van 100 watt., en slechts gedurende den nacht was communicatie met de buitenwereld mogelijk. De radiotechniek was echter sneller dan de poolvaarder. Toen Mac Millian een jaar later terugkeerde, was 200 meter reeds een golflengte, die voor het zenden overzeer groote afstanden niet meer gebruikt werd. Immers in zijn afwezigheid waren de 40 en 20 meter bands “ontdekt”, waardoor het mogelijk was met geringere energie grootere afstanden te overbruggen. Men ging toen tevens de mogelijkheid overwegen, één of meerdere vliegtuigen mede te nemen, om met behulp van deze, vanuit een vaste basis die plaatsen te exploteeren, welke nog nooit door een mensch betreden waren.

De Detroit Arctic Expedition voer in 1926 naar Noord Alaska uit, voorzien van een volledige radio-apparatuur. Zij koos hier een een vaste basis om vandaar uit de omgeving der pool per vliegtuig te bereiken. Hier werd op het eeuwige ijs een zend en ontvangstation opgericht, ontworpen door de bekende Amerikanen Schnell en Palmer Hutchinson. Als een bewijs hoe technisch volmaakt dit station reeds was, diene het feit dat thans ook Byrd nog van een dergelijke installatie gebruikt maakt.

Byrd’s zender

Bij de constructie dezer apparaten wordt in de allereerste plaats getracht, deze zoo compact en licht mogelijk te houden. Voor de zender en ontvanger, welke in alluminium kasten ingebouwd zijn, worden de zelfde lampen gebruikt, en het gelukt hier met groote ontvanglampen, gedurende dag en nacht, zoowel op 40 als 80 meter met de bewoonde wereld in communicatie te blijven.

Volgens berichten uit Amerika was Byrd bijzonder getroffen door de sympathiek en bemoedigende woorden, die vrienden van hem voor den microphoon van Amerikaansche zenders gesproken hebben, en die men in het hoofdkwartier van deze expeditie zeer goed ontving. Zoo blijft ook op dezen verren tocht, dank zij de radio, een geestelijk contact tusschen de beschaafde maatschappij en haar pioniers, die zich voor den wetenschap de zwaarste offers getroosten. 

Een provisorische radio-post kan met de bovenvermelde apparatuur op het pakijs zeer gemakkelijk opgericht worden. De antennemast van deze installatie wodt uit vijf ,twee meter lange bamboestengels samengesteld, en door middel van ijzeren pinnen in het ijs bevestigd. Verplaatsing levert dus weinig moeilijkheden op en kan snel geschieden.

Twee antenne’s en tegencapaciteiten worden meegevoerd, voor gebruik zoowel op 40 als op 80 meter golflengte. Antenne en tegencapaciteit, bestaan uit met rubber geïsoleerd draad en hebben een lengte van resp. een vierde 3/16 maal de gebezigde golflengte. Het tegenwicht wordt onder de antenne op het ijs uitgespreid.

Droge batterijen leveren alle bedrijfsenergie. Men verkoos deze,omdat zij een langen levensduur hebben en gemakkelijk te vervoeren zijn, bovendien bieden zij onder deze omstandigheden volkomen bedrijfszekerheid. De speciale poolbatterijen, die tegen vocht en koude bestand moeten zijn, worden vervaardigd door de Burgess Battery Co.        BACK